بـِسـمِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ و الصِّـد یقیــن

نام شهید : احمد عالیپور سورشجانی

نام پدر : هیبت الله

تاریخ تولد : 1335

تاریخ شهادت : 12/4/1367

زندگینامه شهید :

شهیدعالیپور در سال 1335 در خانواده ای متدین در سورشجان دیده به جهان گشود. ایشان درسن 9 سالگی از نعمت پدر محروم شدند. در کنار تحصیل ، فن نجاری را از پدر بزرگشآموخت. جهت گذراندن امور زندگی و کمک به مادر از ادامه تحصیل محروم و در مغازهنجاری مشغول به کار شد و رسما سرپرستی مادر، خواهران و برادران را بر دوش گرفت.بعد از سالها رنج و تلاش بی وقفه برای تامین مخارج زندگی ناچار شد به کشور کویتعزیمت نماید. او پس از چند سال تلاش در دیار غربت توانست زندگی افراد تحت پوشش خودرا سامان دهد لذا به ایران آمد و ازدواج نمود که حاصل آن به یادگار ماندن 3 پسر ویک دختر می باشد. ایشان در آخرین سفر خود حس غریبی داشتند و با اینکه جنگ رو بهاتمام بود ولی همچنان از شهادت در راه خدا صحبت مینمود همواره به دوستان واطرافیان خود میگفت که می روم و دیگر باز نمیگردم، می روم تا به عشقم، به خدایمبرسم و دیری نپائید که در تاریخ 12/4/1367 در سن 32 سالگی در حال رفتن به سنگر کارو تلاش در حمله موشکی خلیج فارس به آرزویش رسید.

برگ سبزی از شهید:

ایشاندوستدار و دلباخته امام خمینی(ره) بودند و همواره آرزو می کرد که خدایا از عمربنده بکاه و به عمر امام بیفزا. همیشه آماده شهادت بودند چرا که غسل شهادت را هیچگاه فراموش نمیکردند. در تشییع پیکر مطهر شهدا شرکت میکردند. وی آخرین باری که می خواستندبه سفر بروند در دفتر خاطرات خود نوشته اند و به دوستان هم گفته بودند که می روندتا گذشته خود را سامان دهند و به آینده درخشان برسند و از خداوند خواسته اند کهپیروزی کامل را به ایشان عطا فرمایند. او همواره شعر زیر را زمزمه می نمود:

درغریبی هرچه نالیدم کسی یادم نکرد      در قفس جان دادم و صیادآزادم نکرد

شهیدیک هفته قبل از شهادت ، خوابی میبیند که برای همسر و یکی از دوستان اینگونه تعریفمیکنند، قافله ای بودیم همه در یک مسیر حرکت میکردیم ، ناگهان اصابت خمپاره ایقافله را متلاشی کرد، در آن لحظه شخصی مبارک سوار بر اسبی سفید با عمامه ای سبزرنگ بر بالینمان آمدند و فرمودند که برخیزید و نا امید نشوید و دنبال من بیایید کهرستگاری ابدی پیش روی شماست آنگاه همگی برخواستیم و به دنبال ایشان راه افتادیم کهخود شهید حدس میزد ، حضرت ابو الفضل (ع) بوده که آن قافله را هدایت مینمود.

کسی که در راه خدا کشتهشود، خداوند هیچ یک از گناهان او را به او نمیشناسد. امام صادق(ع)